Bel

De bel waarop we hier doelen is die in de vorm van een klepelklok die doorgaans hangend, met behulp van een klepel en een daaraan verbonden touw, met de hand tot bellen, klingelen of luiden wordt gebracht.

Er zijn ook buismodellen in gebruik die ook wel als 'gong' worden aangeduid.

Welke relatie heeft de bel met de spelregels? Graag verwijzen wij hiervoor naar de meest recente Golfregels en Amateurstatus Regels van de Nederlandse Golf Federatie of naar Rules of Golf and the Rules of Amateur Status.

Verwezen wordt naar:

Deel II Definities:

Obstakels – Obstructions

Zie ook Baan

Doel en functie van de bel is tweeledig, te weten uit oogpunt van veiligheid en speeltempo. Dit wanneer spelers vanaf de tee een zg. 'blinde hole' hebben en waarbij spelers de achterop komende spelers uit veiligheid voor hen zelf, kenbaar willen maken dat de fairway of de green vrij is. Het is echter een vorm van etiquette of de plaatselijke regel m.b.t. gebruik van de bel wordt gehanteerd.

De mate van veiligheid bij gebruik van een bel is discutabel. De bel is vanaf de tee of soms door de baan, niet zichtbaar voor opkomende spelers, zij zien dus ook niet de spelers voor hen. Op het moment dat de volgende flight op de afslag verschijnt, blijft voor hen de vraag of de bel al is geluid ja of nee. Hoelang blijf je 'wachten op de bel' voordat je afslaat?

Niet op elke baan of hole met vergelijkbare, blinde of riskante situaties, wordt een bel als middel gebruikt. Dit is zaak van de exploitant en/of vereniging.

Het functioneren van de bel of m.a.w. het hanteren door de spelers van de bel, wordt in sterke mate beïnvloed door factoren als zichtbaarheid (waarneembaar) van de bel voor de spelers, de situering in de baan en het bedieningsgemak. Een klepel zonder touw belt moeilijk!

Aan de functionaliteit van het belgeluid als waarschuwingssignaal, kan worden getwijfeld om de volgende redenen;

• het is niet altijd waarneembaar of bekend of er spelers vooruit lopen,
• ook is het niet waarneembaar waar de spelers zich bevinden t.o.v. de bel,
• door slechts 1 x bellen is het geluid niet of nauwelijks opvallend (dragend),
• door wind en windrichting draagt het geluid bv. niet of nauwelijks richting de achterop komende spelers,
• bij enige onoplettendheid van achterop komende spelers is de waarneembaarheid van het belgeluid nagenoeg nihil.

Het vaak bij de **belhole** gehanteerde bord met opschrift, “Wacht met afslaan tot de bel is gegaan”, roept dan ook veel vraagtekens op.

Als alternatief worden uit oogmerk van veiligheid, wel hoog geplaatste spiegels gebruikt of uitkijktorens.

Meest voorkomende vorm van de bel zelf is die van een bronzen klok of koperen ‘scheepsbel’, waarbij gebeld wordt met de klepel. Dit m.b.v. bijvoorbeeld een koord of touw onderaan de klepel en waarmee met de hand de klepel heen en weer wordt geslingerd. Er zijn ook bellen op banen in gebruik waarbij de klepel buiten de bel hangt.

De belhouder is de constructie waaraan de bel is opgehangen. Deze is slechts zelden modern of kunstzinnig van vorm. Ze is overwegend traditioneel en bestaat uit een raamwerk van hout of metaal of uit een verticale of schuine, houten of metalen staander al dan niet met een dwarshout (winkelhaak met schoor).

Vaak zijn de bellen dof of mat, soms blinkend. Op de foto's ontbreekt een touw aan de klepel en is een klepel naast de klok zichtbaar. Ook toont een foto een houten staander met metalen haak en blinkende bel.

Er zijn ook andere vormen van de bel in gebruik, zoals bv. een stalen buis waarop met een ‘hamer’ of ander hard voorwerp wordt geslagen of waarin met een soort van klepel wordt gebeld. Deze buisbel, ook wel aangeduid als gong, kan verschillen van lengte en diameter. Zie de foto's onder Veiligheid.

De bel hangt meestal losjes, soms gefixeerd, aan een vaste arm of in een raamwerk. De klepel wordt met de hand heen en weer bewogen d.m.v. een koord of touw (soms metaal), waarbij de klepelbol tegen de rand van de klok slaat, aan de binnenkant van de klok. Enkele banen hanteren een bel met de klepel aan de buitenkant van de klok. Bij buisklokken wordt gebeld met een langwerpige klepel, hamer, gereedschap of bout die binnenin of van buitenaf de wand raakt.

Aandachtspunten hier zijn de bevestiging van de klok aan het ophangpunt en het materiaal onderaan de klepel, waarmee de klepel heen en wordt geslagen. Veelal is dit een dik touw of koord met of zonder zware knoop erin of een lederen band al dan niet voorzien van knopen. Bij een koperen bel is het gebruikelijk dat deze glanst.

Ook de belhouder vraagt om regelmatige controle op slijtage of aantasting door weer en wind, waarbij afhankelijk van het materiaal roest of rotting ontstaat.

Het veiligheidsaspect hier betreft de verbinding van de bel of gong aan de ophanging, de constructie van de ophanging zelf, de arm of het raamwerk (de belhouder), waaraan de klok is bevestigd. Tijdens het bellen komt er extra kracht op zowel de bevestigingspunten als de belhouder en dit moet de kwaliteit en zwaarte van de constructie kunnen verdragen als ook de weersinvloeden.

Onder het aspect veiligheid kan ook de informatieoverdracht worden gerekend, die aan de spelers wordt verstrekt via bebording vooraf op de tee, door de baan of bij de bel zelf (zie de foto’s). Een preventieve maatregel.

Ander veiligheidsaspect is het gebruik van de bel. Wordt er voldoende luid gebeld en voldoende lang? Het geluid moet soms over grote afstand worden gedragen, op een kale vlakte of in bomenrijk gebied, dan weer met wind tegen of met wind mee.

Op de belhole die veelal een blinde hole is, kunnen ook hoog geplaatste spiegels en uitkijktoren uitkomst bieden. Zie ook de Hoofdstukken Tee en Veiligheid.